Meerdere gasten hebben ons laten weten graag meer achtergrondinformatie te willen hebben over Streekrestaurant de Hofkaemer. Om te beginnen zal ik, Geert, mezelf eerst even beter voorstellen. Ik ben opgegroeid in de Rips, een klein dorpje in de Peel, waar mijn grootvader Jan Braks als een van de vijf boeren begonnen zijn met “niks” oftewel het ontginnen van heidegrond. Ons vadder, Theo Braks, heeft het boerenbedrijf overgenomen samen met ome Mies en van een traditioneel gemengd bedrijf is dit gegroeid naar een fokzeugenbedrijf. Ons moedertje, Berteke van Gemert, was de dochter van de “zaakvoerder van de Boerenbond in Mill”. Kortom, ik ben opgegroeid op de boerderij en hier een aantal nieuwe ontwikkelingen meegemaakt, die me gebracht hebben tot waar ik nu ben: een Streekrestaurant.

Geert maakt kennis met streekproducten

Al jong ging ik elke dag meehelpen o.a. met varkens voeren, maar ook elders: aardbeien plukken, asperges steken, prei planten en oogsten (met als grapje “we kijken niet op een bunder prei”, blijkt n.l. heel veel arbeid te kosten in die tijd), augurken plukken, etc. etc.. Eigenlijk was dit natuurlijk alleen maar bedoeld om een zakcentje te verdienen, maar heb hier toch veel van geleerd. Ik had vier zussen en een broer, oftewel een goed Katholiek gezin, maar was de enige die interesse had om de boerderij over te nemen en ondernemer te worden.

Geert gaat studeren

Aan het einde van het VWO, besloot ik om in Wageningen te gaan studeren oftewel de Landbouwhogeschool. Op dat moment heb ik tegen ‘ons Vadder’ gezegd dat hij weliswaar een mooi boerenbedrijf had, maar dat ik het niet zou overnemen: geniet er van zo lang het goed gaat en verkoop het op het moment dat de tijd daarvoor rijp is (is later ook gebeurd). Poe, Landbouwhogeschool in Wageningen (later werd dit Landbouwuniversiteit), is zo’n beetje wel het hoogste wat je kan doen in Nederland, als ik dat maar aankon? Maar dit bleek, gelukkig, geen probleem dankzij mijn zelfdiscipline die ik van thuis uit meegekregen heb. Ik wilde een tropische studie gaan doen om later de “arme mensen” in deze wereld te helpen, maar ik kwam al snel tot de conclusie dat ik waarschijnlijk deze mensen beter hier kon helpen dan daar en dat is een van de redenen waarom wij werken met streekproducten, maar dit terzijde. Uiteindelijk ben ik plantenveredeling gaan studeren en aan het einde van mijn studie met als extra vak bedrijfskunde (komt ook weer goed van pas als ondernemer).

Geert gaat werken

Na mijn afstuderen eerst mijn diensttijd vervuld als beroepsmuzikant (als de Koningin je vraagt zeg je geen nee) en daarna begonnen bij de ABTB (Aartsdiocesane Boeren en Tuinders Bond) in Utrecht als stafsecretaris. Na wat andere functies; Groenten en Fruitveiling de Kring in Bleiswijk, rundveeslachterij Domburg in Bodegraven en uiteindelijk Incotec (Integrated Coat and Seedtechnology) in Enkhuizen.

Marnetta

Inmiddels woonde ik al jaren samen met Marnetta, die kok was in Hoorn. Marnetta werkte met name ’s avonds en in het weekend en ikzelf zat regelmatig in het buitenland. Tussendoor hebben we een klein gaatje kunnen vinden om onze kleine meid te maken en besloten we om naar onze geboortegrond Brabant terug te gaan en samen een eigen bedrijf te starten.

Liessel

Dit werd de Turfschop in Liessel in het jaar 2000. Een van de redenen was de komst van onze dochter Sandra, waarbij we de situatie van onze ouderlijke boerderij voor ogen hadden: ons Vadder en ons moedertje hadden niet altijd even veel tijd voor ons, maar waren er wel altijd en dat hadden wij ook voor ogen met ons restaurant. Vanaf de start van ons restaurant hebben we geprobeerd zo veel mogelijk streekproducten op de menukaart te zetten (wat gezien mijn achtergrond niet vreemd is) en iemand heeft in die tijd geopperd om onze naam te veranderen in Streekrestaurant, omdat we zo veel met streekproducten werkten (waarvoor nogmaals bedankt!). Toen bleek dat www.streekrestaurant.nl nog vrij was op het grote web hebben we dit dan ook vastgelegd op onze naam.

Bergeijk

Na een aantal jaren (2003) waren we in de gelukkige omstandigheid dat onze zoon Huib werd geboren. Op zo’n moment ga je weer nadenken over de toekomst; willen we dit blijven doen en hoe? Hier waren we het snel over eens, alleen we zaten in een huurpand wat, nadat we een paar keer geïnformeerd hadden bij Bavaria, niet te koop was. Ons Vadder zij ook altijd; “Jongen, zorg dat je eigen grond hebt!”. Kortom, we besloten om ergens anders opnieuw te beginnen waar we wel het pand konden kopen en waar we tevens bij konden wonen, zodat we dichtbij onze kinderen waren. En dat is Streekrestaurant de Hofkaemer in Bergeijk geworden.